Big Picture Learning Studiereis
Blog – 8 mei 2015
De laatste dag van de studiereis
zit er alweer op, afgezien van de vlucht naar huis waar we toch de datumgrens nog
een keer oversteken. Je kunt naast dit blog ook het flimpje van deze bijzondere dag bekijken.
De dag is vertrouwd begonnen met het zeer royale ontbijt in het Crown Plaza Hotel in Cherry Hill. Dit keer wel vergezeld door tientallen gele petjes – met een Amerikaans kind eronder – die voor sommigen de weg naar de verse wafels versperden. Jammer, want een aantal hadden best nog wat extra calorieën kunnen gebruiken na het nachtelijke kussengevecht in de gang van de elfde etage. Na het inleveren van de keycard, stond iedereen mooi op tijd met zijn koffers klaar bij de plek waar de bus hoorde te staan. Hoorde te staan, want de bus was nergens te bekennen. Na koortsachtig gebel door Bart en Rianne, werd hij gelukkig getraceerd. De chauffeur vertelde bij de ingang aan de andere kant te staan, waarvan we betwijfelden of die überhaupt bestond. Uiteindelijk konden we vertrekken richting ‘the streets of Philadelphia’, waar de BPL-school El Centro bezocht ging worden.
De dag is vertrouwd begonnen met het zeer royale ontbijt in het Crown Plaza Hotel in Cherry Hill. Dit keer wel vergezeld door tientallen gele petjes – met een Amerikaans kind eronder – die voor sommigen de weg naar de verse wafels versperden. Jammer, want een aantal hadden best nog wat extra calorieën kunnen gebruiken na het nachtelijke kussengevecht in de gang van de elfde etage. Na het inleveren van de keycard, stond iedereen mooi op tijd met zijn koffers klaar bij de plek waar de bus hoorde te staan. Hoorde te staan, want de bus was nergens te bekennen. Na koortsachtig gebel door Bart en Rianne, werd hij gelukkig getraceerd. De chauffeur vertelde bij de ingang aan de andere kant te staan, waarvan we betwijfelden of die überhaupt bestond. Uiteindelijk konden we vertrekken richting ‘the streets of Philadelphia’, waar de BPL-school El Centro bezocht ging worden.
Natuurlijk hadden we van tevoren
al wel gehoord wat voor soort school het was, maar dat werd ook duidelijk toen
we de school naderden. De armoede straalde steeds meer van de buurt af en als
blanke Nederlanders hebben we slechts een paar stappen hoeven te zetten tussen
de deur van de bus en de trap die naar de voordeur leidde. Binnen was er direct
warmte van de schoolleiding die ons hartelijk ontving met koffie en wat
lekkers. We werden door hen bijgepraat over de identiteit van de school, hoe
hij was ontstaan en waar men in die buurt tegenaan liep. Noem een
‘graduation-percentage’ van 7% en de conclusie is door iedere leek te trekken
dat het niet goed gaat in het reguliere onderwijs.
Vervolgens werden de studenten erbij gehaald en die maakten een verpletterende indruk met hun uiterlijk. Hun kledingstijl – behalve misschien bij ‘Cinderella’ – en hun tattoos ademden het straatleven uit. Meerderen kwamen met verhalen dat ze al op diverse scholen weggestuurd waren, maar het opvallende daarbij was toch wel dat de dankbaarheid richting El Centro zeer groot was. Het is – en zo benoemden de studenten het zelf ook – echt hun laatste kans om nog wat van hun leven te maken en los te komen van een bijna zekere toekomst in de criminaliteit.
Vervolgens werden de studenten erbij gehaald en die maakten een verpletterende indruk met hun uiterlijk. Hun kledingstijl – behalve misschien bij ‘Cinderella’ – en hun tattoos ademden het straatleven uit. Meerderen kwamen met verhalen dat ze al op diverse scholen weggestuurd waren, maar het opvallende daarbij was toch wel dat de dankbaarheid richting El Centro zeer groot was. Het is – en zo benoemden de studenten het zelf ook – echt hun laatste kans om nog wat van hun leven te maken en los te komen van een bijna zekere toekomst in de criminaliteit.
Aan het eind van deze Q&A in
de hele groep, kregen de studenten oer-Hollandse stroopwafels te proeven. Dat
beviel zo goed, dat sommigen een tweede stroopwafel graag aanpakten. Direct
daarna kregen we in tweetallen de gelegenheid om rond te kijken binnen de
advisories. Het veilige familiegevoel sprong er vooral uit.
Alle advisors stonden haast als
een ouder in de groep en creëerden een omgeving waarin de studenten zich
prettig voelden. Het was haast aandoenlijk om te zien hoe stoer ogende jongens
en meiden echt plezier hadden met een simpel handjeklapspel. Ook in
persoonlijke gesprekken voerde het gevoel dat de studenten zich voor het eerst
écht gekend en gewaardeerd voelden, de boventoon.
Het was helaas maar een kort
bezoek, aangezien we weer door moesten naar het vliegveld, maar misschien was
vandaag wel het sterkst in het duidelijk maken waar het in Big Picture Learning
allemaal mee begint: de relatie. Ook in Providence was deze relatie goed
voelbaar, waar ik verhalen van advisor Jay heb gehoord over hoe intens hij bij
zijn leerlingen betrokken is en hoe zijn leerlingen voor hem door het vuur
willen gaan. In Camden was het niet anders, waar de advisors de studenten aan
zich weten te binden en zo weg te houden bij allerlei foute zaken waar je het
liefst iedereen ver van zou willen houden. In Philadelphia was het contrast
tussen ‘in’ en ‘out’ het schrijnendst en misschien was daarom de dankbaarheid
daar wel het sterkst voelbaar.
We hebben de reis afgesloten met
een uurtje Center City Philadelphia, gevolgd door een royale detour met de bus
rond New York City. Nog eenmaal de skyline van alle kanten, voordat we weer de
lucht in gingen. Gezegend met een flinke file hebben we er zelfs dubbel zo lang
van kunnen genieten.
En daarmee hebben we een
belangrijk kernwoord te pakken om de reis samen te vatten. Naast alle
indrukken, uitwisselingen en inspirerende ideeën, maakte de gezelligheid de
reis compleet en hebben we op alle fronten kunnen genieten. Van de goede
advisors, de inspirerende studenten, het prachtige onderwijs en van de gezellige
momenten onderling. De Big Picture Learning studiereis is wat mij betreft a big
succes!
Wilbert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten