Diving deep in to Advisory

Blog donderdag 27/04

In de vroege morgen druppelen de eersten van de groep de ontbijtzaal binnen. Het is pas half 7 maar de vroege vogels staan alweer te trappelen om de dag te beginnen. De kok doet zijn best om ons van een heerlijke omelet te voorzien. Wat babbels en toch ook wat moeite om de batterij nog een keer op te laden voor de laatste dag. Dit geldt niet voor de taxichauffeuse die ons luidkeels en vrolijk verwelkomt.

Vandaag worden we in de black box opgewacht. De koffie en flesjes water worden ingeslagen en vervolgens gaan we luisteren. Als ik (Conny) om me heen kijk zie ik dat de vermoeidheid toegeslagen heeft. Het verhaal dat gaat over onderwijs aan volwassenen (College Unbound) gaat grotendeels aan mij voorbij. Anderen kunnen energie vinden om goed te luisteren en zelfs vragen te stellen.

 

Om 10 uur kunnen we weer uitzwermen over de campus. Ik ben nieuwsgierig naar de advisory van Tim. Gisteren heb ik met hem een stagebezoek afgelegd. Bij binnenkomst voel ik me welkom. De groep jongeren van om en nabij de 17 jaar maakt een plaats vrij en kijkt me vriendelijk aan. Tijd om te praten is er niet. Een jongeman uit een andere groep komt langs. Hij doet onderzoek naar de oorlog in Syrië en heeft voor de leerlingen een vragenlijst. Ze kunnen aan de hand van vragen aangeven wat ze weten over deze strijd. De jongen wil daarna verdwijnen maar Tim nodigt hem uit om zijn kennis te delen met de groep. Mooi om te zien hoe deze jonge mensen vanuit hun eigen perspectief naar deze strijd kijken. Er was volop begrip voor de bom van Trump. De grens was overschreden met het gebruik van chemische wapens. Na deze discussie stelt de groep zich aan mij voor en hebben we een gesprek over het waarom van mijn aanwezigheid. Mooie vragen. Een knul vroeg zich af wat ik hier zou kunnen leren. Nederland is een totaal ander land. De omgeving is bepalend voor het onderwijs. Wat kun je dan met dit bezoek. Prachtig beeld en goeie discussie.

De jongedame van het stagebezoek was er ook weer. Haar stage bij een cakebakkerij is een hele bijzondere. Ze gebruikt haar creativiteit om cakes en taarten te maken voor alle gelegenheden. We hebben wat voorbeelden uitgewisseld, waarbij ik haar op ideeën kon brengen met foto´s van Zeeuwse bolussen in allerlei vormen en maten. Leuk haar enthousiasme!

Met Tim (Advisor) uitvoerig gesproken over de problemen waar hij tegenaan loopt. Na 4 jaar deze groep te hebben gehad, had hij een mooi overzicht. Van de 15 leerlingen had hij er 11 zonder veel problemen naar de eindstreep kunnen brengen. 3 Leerlingen waren naar een andere school en 1 leerling was er nog steeds maar het was de vraag wat daar mee moest gebeuren. Ook op deze school gaat dus niet alles goed!

Wandelend door het gebouw kom ik bij een andere groep. Ook daar weer open gesprekken. Ik krijg een intensief gesprek met een leerling die geïnteresseerd is in andere culturen. Over de smeltkroes in New York maar ook over Europa. Zij vindt mij zo anders dan haar buren die uit Armenië komen. Een jonge vrouw die open staat voor andere culturen. Graag wil ze gaan reizen, maar ze beseft heel goed dat ze dit niet kan betalen.

Gisteren heb ik de startgroep gezien met leerlingen die alles nog moeten leren. Vandaag heb ik de oudere leerlingen gezien. Ik zag nu wat de opbrengst is van deze aanpak.. zelfstandig werkende leerlingen die dingen onderzoeken waarover ze meer willen weten. Te veel om op te noemen. Stages in Toronto, verkoop van cake voor het goede doel, inzamelen van knuffels voor de kleintjes en ga maar door.

De middagbreak was er voor overleg met de LTI. Stages in deze school zijn belangrijk. De opleiding vindt plaats in de praktijk. Mooi was ook hun nieuwsgierigheid naar onze scholen.

foto: LTI Denise crown plaza hotel.

Na de break gaat iedereen nog snel ergens heen van de eigen voorkeur, anderen leiden elkaar rond in wat ze zelf ervaren hebben. Ik heb de werkplaats bezocht waar een knul shirts bedrukt en met een 3D printer werkt. Leuk was te zien dat hij een opdracht kreeg om 100 shirts te bedrukken.

http://www.cdlri.org/ 

We nemen afscheid met het lied van een studente…. Kippenvelmomentje!!

De gebruikelijke woorden en foto´s!! De bus brengt ons bij het hotel. Even tijd voor onszelf.

Ons afscheidsdiner is bij Water en Vuur. Een Amerikaanse variant op onze vreetschuren. We hebben geleerd dat de Amerikanen geen oliebollen kunnen bakken. Haha haha

Hierna viel de groep uiteen. Een deel zocht de rust van de eigen kamer op, een ander deel trok er op uit naar een concert en weer een ander deel trok naar de bar van het hotel waar het nog lang gezellig was.

Een ongelooflijk leerzame, intensieve week ligt achter ons. Vol van nieuwe indrukken, maar ook vol energie om er mee aan de slag te gaan op onze scholen. Ze gaan in Nederland onderwijsland merken dat we in de States geweest zijn.

Wat mij ook vooral is bijgebleven is de tijd die de studenten wordt gegund om zich te ontwikkelen, wanneer ze liever alleen werken dan is de vrijheid daar, wanneer ze liever frontaal les krijgen is dat ook ok. Hun eigen ontwikkeling staat centraal en niet de regeltjes van de school zijn leidend zoals bij ons, Wij verdrinken in getalletjes, nummers en rendementen in onze prestatie gerichte schoolinstituten, waar leerlingen en collega’s zich niet altijd meer veilig voelen en de inspiratie vaak ver te zoeken is.

Onze uitdaging en nobele taak zal zijn te proberen het management en collega’s te overtuigen  van het feit dat het anders kan en moet volgens mij.

De creativiteit van de leerling, gaat ten onder aan de afspiegeling van ons rendementsdenken op de scholen. We moeten proberen het huidige systeem te doorbreken, niet meer denken in geld en onderwijsuren, maar aan individuele leerlijnen voor onze leerlingen waarin ze hun talenten werkelijk kunnen ontwikkelen zonder angst voor getallen, onderwijsinspecties en strategische beleidsplannen van managers die onze leerlingen niet eens meer kennen en spreken in de wandelgangen.

Geef de leerling de tijd, laat ze kennis maken met de echte wereld door meerder stages waarin ze projectmatig kunnen werken aan hun opleiding, en juiste keuze maken voor het beroep wat ze later willen of kunnen gaan uitoefenen. Collega’s zijn altijd op school om de persoonlijke leerlijnen, individuele roosters ook werkelijk mogelijk te maken.

Een mooie en uitdagende taak lijkt me!