Het is vandaag alweer de 6e dag dat we met elkaar onderweg zijn en de 3e dag alweer in Providence. Sporen van vermoeidheid beginnen zich af te tekenen op de gezichten van vele deelnemers ondanks het feit dat velen al een beetje gebruind zijn. Een aantal loopt al wat meer gebogen dan enige dagen geleden en ook de opnamecapaciteit wordt zo langzaam maar zeker minder. Hoort er allemaal gewoon bij.
Het (officiële) programma voor vandaag is aanzienlijk korter dan dat van de vorige dagen. Om uur rijden de busjes voor en om uur begint het programma op de MET-school. Een programma dat verder nog een paar workshops, een laatste bezoek aan de studenten en hun advisors , een lunch en een celebration in petto heeft. De hebben we vrij en mogen we nog even shoppen. Ondanks de vermoeidheid wordt hier druk gebruik van gemaakt.
Het spits wordt vandaag afgebeten door een inleider met de naam Elicia. Aan achternamen doen de Amerikanen niet. Dus gewoon Elicia. Zij vertelt ons het één en ander over DFC (Design For Change). Het gaat hier om een wereldwijd netwerk (global movement) bedoeld om kinderen all over the World in de gelegenheid te stellen ideeën naar voren te brengen die zouden moeten kunnen leiden tot een betere wereld. Via DFC leren kinderen en hun leraren dat de woorden “I can” de twee meest krachtige woorden zijn waarin een persoon kan geloven ( waar hebben we de kreet “yes we can” toch eerder gehoord?).
Vanaf uur was het voor iedereen weer richting advisories. Dit ging niet helemaal zoals verwacht want een aantal advisors was, om reden, niet aanwezig en ook de studenten uit verschillende advisory groups waren in geen velden of wegen te bekennen. Nu was er ergens een zogenaamde leadershipsconference voor studenten dus was dit wellicht de reden voor de afwezigheid van velen.
Om uur keerden allen, wel of niet geslaagd, weer terug in de “black box” . Het was nu tijd voor de workshops. In twee sessie werden de workshops “Gym Class – art of strength”, “principal leadership”, “Special Education”, “Advisory / School Culture” en “Management Session” aangeboden. Vele enthousiaste verhalen na afloop doet vermoeden dat één en ander in goede aarde is gevallen, ook getuige de discussie die nog lang hierna werden gevoerd in verschillende gremia.
Tijdens de lunch was het tijd voor een eerste serieuze overpijnzing. “Wat ga ik maandag, als ik weer op school ben, doen met mijn ervaringen”?. Kreten op de verschillende tafellakens vormen het eerste bewijs van ervaringen en plannen.
Om uur worden allen, die hebben bijgedragen aan het welslagen van ons verblijf in Providence, eens even in het zonnetje gezet. Een Smiley voor leerlingen, advisors en ondersteuners (b.v. het keukenpersoneel) en twee gebeeldhouwde uiltjes voor “the (co)founding fathers” van Big Picture Elliot Washor en Dennis Littky, waarna het fysieke bezoek aan The Metropolitan Regional Career and Technical Center ( The MET) werd afgesloten met het maken van het onvermijdelijke groepsportret.
Wat hebben drie dagen MET school de leden van de groep nu gebracht?
Deze vraag lijkt niet zo eenvoudig te beantwoorden. Niet op de laatste plaats vanwege het feit dat de deelnemers allemaal hun eigen leervragen hadden meegenomen en dus in eerste instantie op zoek zijn gegaan naar de antwoorden op deze vragen. De indruk bestaat wel dat velen de antwoorden waarnaar ze op zoek waren zeker hebben gekregen en dat is natuurlijk alleen maar winst. De groepsleden zijn allemaal vele ervaringen rijker. Diegenen die al werkten in de geest van Big Picture zijn in staat na dit bezoek de nodige accenten aan te brengen in de manier waarop ze nu op hun scholen werken, hun onderwijs hebben georganiseerd, terwijl de “nieuwkomers” ontzettend veel indrukken hebben opgedaan en inzichten hebben verkregen die hen in staat zal stellen met kennis van zaken na te denken over hoe de Big Picture filosofie, wellicht, te incorporeren in hun schoolorganisatie. Het is in ieder geval zo dat, niemand uitgezonderd, we ontzettend veel hebben gezien en zeker ook geleerd. Met name de wijze waarop aan Learning Through Internship ( volgens Elliot Washor moet het echt zijn Learning Through Interest) inhoud wordt gegeven is indrukwekkend.
Het waren drukke dagen. Het waren leerzame dagen, het waren gezellige dagen. Het waren mooie dagen. Het waren vooral dagen die voor velen een betekenisvolle dimensie hebben toegevoegd aan hun denken over onderwijs en hoe ervoor te zorgen dat de leerlingen die onze scholen in Nederland bevolken weer die aandacht krijgen waarop ze recht hebben in een omgeving waarin ze optimaal kunnen renderen. 
Een vlag die, volgens de schrijver dezes, de lading behoorlijk dekt als het gaat om het uit handen geven van verantwoordelijkheden aan leerlingen is de uitspraak van Elliot Washor die gisteren werd opgetekend “Trial and Error make people more and more independant”.
Een vlag die, volgens de schrijver dezes, de lading behoorlijk dekt als het gaat om het uit handen geven van verantwoordelijkheden aan leerlingen is de uitspraak van Elliot Washor die gisteren werd opgetekend “Trial and Error make people more and more independant”. Vanavond om uur een afsluitend diner ( goodbye dinner) en morgen weer richting Nederland. Ben natuurlijk zeer benieuwd of de dood van Osama Bin Laden nog negatieve gevolgen zal hebben voor onze terugreis. Ik hoop het niet, want we zijn allemaal wel weer toe aan een beetje regelmaat en een beetje meer slaap.
Dibbe Steineback
Geen opmerkingen:
Een reactie posten