Meeting the MET-family

Na twee dagen overrompeld te zijn geweest door de enorm drukke stad New York, gingen we nu eindelijk echt aan de slag in de Verenigde staten. Vandaag zouden we kennis maken met de MET medewerkers en zijn leerlingen. We wisten nog niet goed wat we moesten verwachten en waar we geplaatst zouden worden, dat was dus nog even afwachten, maar de ochtend begon goed met een uitgebreide uitleg over de geschiedenis van de MET en het hele Big Picture Learning concept.

 

 

We werden welkom geheten door één van de bedenkers van het gehele concept, Elliot Washor.  (Noot: Links Dennis Littky, Elliot Washor)

 

Hij begeleidde ons in het gehele concept en liep met ons het rooster van die dag door. Waar het op dat moment eigenlijk allemaal op neer kwam was; "Get in there, ask your questions, look around, interview the advisors and make sure you ask the children about their passion, what they like to do".
 

En zo gezegd zo gedaan. Iedereen werd aan een leerlingen van één van de vier scholen gekoppeld. Zelf had ik het voorrecht om naar Equity te mogen gaan en daar in een groep 9th graders te worden geplaatst. Maar voordat we daarbij komen wil ik graag beginnen met de pick me up.

De pick me up is aan het begin van de dag en is bedoeld om de leerlingen te motiveren voor die dag, de hoofden allemaal even leeg te maken en wat huishoudelijke mededelingen te doen. We werden ontvangen door een luid applaus van zowel leerlingen als docenten en werden meteen in het diepe gegooid. We mochten tussen de leerlingen een plaatsje zoeken en zouden mee luisteren naar wat er te zeggen was. Na wat huishoudelijke mededelingen kregen we een filmpje te zien van hoe de wereld om ons heen aan het veranderen was qua technologie en kregen we de vraag mee hoe het onderwijs hierdoor er over 15 jaar uit zou zien. We gingen dit meteen bespreken met de leerlingen aan de tafel.

Aan mijn tafel schoten de ogen pas echt open toen ik vertelde dat ik 15 jaar geleden nog geen wifi had en op de middelbare school nog met floppy disks heb gewerkt. Ook het feit dat ik een mobiel zonder kleurenscherm heb gehad was verbazingwekkend. Meteen werd er gevraagd hoe ik zonder zoiets heb kunnen leven!? Ook het feit dat we nog geen kleurenscherm hadden op mobieltjes in het begin ging er niet zo goed in. Toch kwamen we tot de conclusie dat er nog heel veel moet worden gedaan, willen we voorbereid zijn op de toekomst.

Terug naar de 9th graders. Dit zijn leerlingen die rond de 15 jaar oud zijn en in hun eerste jaar van High school zitten. De achtergronden van deze leerlingen en de milieus waar ze vandaan komen is heel erg verschillend. Zo heb ik gesproken met een meisje die tot haar veertiende homeschooled was en met een jongen die hiervoor op een reguliere highschool hebben gezeten. Beiden zeggen ze echter wel specifiek voor deze school te hebben gekozen en ze zijn er heel erg blij mee!

Toen ik bij mijn eigen advisory groep binnen kwam lopen werd ik heel hartelijk verwelkomt door Tim en zijn kids zoals hij ze noemt. Ik wordt letterlijk met open armen ontvangen terwijl Tim mij voorstelt en we gaan meteen aan de slag, want jaha, ik was 3 minuten te laat en er was veel te doen vandaag.

De leerlingen begonnen eerst allemaal te vertellen wie ze waren, wat hun interesses waren en met welke stage (internship) ze bezig waren. Daarna was het mijn beurt om eens wat vragen te gaan beantwoorden. De vragen kwamen in het begin niet heel erg op gang, de eerste die ik kreeg was namelijk over geweld in Nederland en de criminaliteit die er heerst. Dit overviel me wel, maar vrij snel kwam de aap uit de mouw. Deze leerling was namelijk geïnteresseerd in Criminal Justice and Politics. Daarna kwamen er vragen over het favoriete eten, manier van reizen in Nederland, boerenkool, de euro (inclusief geld inspecteren, blijkbaar wisten ze niet wat een watermerk was) en hebben we het gehad over de vakken die ik les geef en hoe het er op onze scholen aan toe gaan. Aan Elisabeth mocht ik uitleggen hoe het Nederlandse schoolsysteem in elkaar zat en Ashley wilde toch graag weten of wij ook naar Beyonce luisterde. Chino vond het vooral belangrijk te weten of we ook iPhones en Samsungs hadden en Nate had weer vragen over het financiële systeem.

Al met al dus vele vragen die ik zo goed mogelijk probeerde te beantwoorden voor de kids. Er moest echter ook gewerkt worden, dus gingen we rond 10 uur aan de slag. Het mooie hiervan was dat elke leerling precies wist wat hij of zij moesten doen en hier ook aan gingen werken. Dit ging zo door tot 11 uur waarnaar ze hun enige "echte" klassikale les kregen die ze hadden, namelijk rekenen.

Het contrast was enorm. Waar de leerlingen eerst hun eigen keuze hadden en in wat ze wanneer gingen doen, moesten ze nu de banken in en klassikaal luisteren. Erg typerend waren de hoeveelheid leerlingen en docenten die er waren. Ratio 1 docent op 5 leerlingen! Zie dat in Nederland nog maar eens te regelen!

Vrij snel erna hadden we de lunch en hebben we in groepen alles besproken. Ik wilde echter zo snel mogelijk terug naar de klas en kreeg daar een fantastische verassing van een lieve jongedame. Ze had één van haar muffins bewaard voor mij en vroeg of ik die wilde hebben. Hier zei ik natuurlijk geen nee tegen en het gebaar ontroerde me heel erg. Enjoy the little things is dan ook mijn lijfspreuk J

Dit gebaar inspireerde me ook om dit reisverslag de titel Meeting the MET-family te noemen.

De hele advisory heeft echt een family gevoel. De één-tweetjes tussen de leerlingen, de beleefdheid tegenover elkaar en de vanzelfsprekende samenwerking geven een heel warm, veilig en dynamisch geheel. Overigens nog even over die beleefdheid, de kinderen hier zijn enorm beleefd en willen je met alles helpen, zelfs als je het niet vraagt. Ook de openheid die ze geven als je vragen stelt en de behulpzaamheid zijn hier in grote mate aanwezig.

Nu echter weer even terug naar de lessen zelf. De leerlingen hebben de hele dag aan een scala aan opdrachten gewerkt. De één heeft met een vriendin de optimale route uitgewerkt van het park Sixflags waar ze vrijdag naartoe gaan, de ander heeft naar verschillende collegeopleidingen zitten zoeken en weer een ander heeft internship formulieren in zitten vullen en stage adressen gebeld.

 

Ze zijn dus wel actief bezig met school en hun eigen leerproces. Het is echter heel erg lastig in te schatten na één dag of dit op hetzelfde niveau zit als in Nederland. Ik hoop hier morgen meer over te weten te komen wanneer we de LTI's (Learning Through Interests/internships) gaan bezoeken, de stageadressen van de leerlingen.

 

Freek Lamberts