Bloggers bedankt

Inmiddels begint het normale leven en worden de eerste collega's bijgepraat over alle reiservaringen. Dat kan natuurlijk aan de koffietafel, maar natuurlijk ook via twitter, facebook of blog...
Ademloos heb ik de beide blogs van Sarah en Freek gelezen.

Freek's reflecties: http://sintlucasbpl.waarbenjij.nu/reisverslagen/470236/sintlucas-big-picture-learning/1  
Sarah haar hersenpinsels: http://sarahroelse.blogspot.nl/

Wanneer er nog meer bloggers zijn... Stuur ajb even een berichtje:

b.vankuik@kpcgroep.nl


En voor hen die nog niet overtuigd zijn van de werking van ons blog, bekijk de statistieken van deze blog (t/m 11-05-2014).

El Centro - one student at a time

 

De laatste dag van onze trip was een indrukwekkende. Na het ontbijt gingen we in de bus naar de laatste school ‘El Centro’. Deze school ligt in de wijk Kensington (in Philadelphia) en in de bus werd ons al duidelijk dat dit een wijk is waar veel armoede heerst. Overal staan vervallen en verlaten panden.

Principal Tiffaney Whipple

Bij aankomst op de school worden we vriendelijk ontvangen door de directeur die het een en ander uitlegt over de school. Op El Centro zitten leerlingen in de leeftijd van 16 tot 21 jaar oud. Alle leerlingen hebben een verhaal en zijn bij een andere school weggestuurd. Sommigen hebben langere tijd geen onderwijs gevolgd door uiteenlopende redenen. De directeur vertelt dat leerlingen te maken hebben met problematiek omtrent drugs en alcohol misbruik, armoede en huisvesting en hebben hierdoor de nodige trauma’s opgelopen. Na de introductie van de directrice worden we in koppels rondgeleid door leerlingen.

Tijdens de rondleiding vertellen de leerlingen iets over de ruimtes in school, maar praten ze met name trots over de verschillende posters en foto’s die aan de muur hangen. In de gang, dichtbij de trap, hangen een aantal foto’s van graduates van de school. “I like to come here and just watch the photo’s. It gives me hope and helps me to hang in there and really try my hardest to succeed.” De gele muren zijn minder populair, de leerlingen hopen dit snel een kleurtje te mogen geven. Hierdoor wordt het nog meer hun thuis, vertellen ze.

Eenmaal in de klassen zelf aangekomen, kunnen de leerlingen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze stellen vragen over Nederland, onze manier van werken, hoe het straatbeeld in Nederland is en ze willen ook graag een woordje of twee Nederlands leren spreken – wat een moment vol gelach en gegorgel (natuurlijk: de ‘g’) oplevert.

In de klas hangt een open sfeer. De leerling wordt op maat begeleid door hun advisor, die rekening houdt met de persoonlijkheid en achtergrond van de leerling. Een leerling die een nacht niet geslapen heeft, kan moeilijk actief meedoen en dus krijgt hij dan de ruimte.

Het is bijzonder om te zien hoe open de leerlingen zijn over hun verleden en dat ze zo in staat zijn om te reflecteren. Ze zijn zich bewust van de rol van hun leefomgeving en opvoeding in dit verhaal, maar schromen tegelijkertijd niet om hand in eigen boezem te steken en aan te geven dat ze zelf ook a thing or two anders hadden kunnen doen op hun vorige scholen.

Al met al was het bezoek aan El Centro indrukwekkend. De leerlingen hebben een heftige achtergrond en El Centro is voor de meesten een laatste kans. De advisors zijn zeer bevlogen en proberen de leerlingen klaar te stomen voor een vervolgopleiding na El Centro. Dit kan zijn een community college of een vakopleiding.

 

Bijzondere afsluiting van een bijzondere trip!

 

Pieter & Lieke

2-05-2014

 

 

 

 

 

 

 

 

The MET East in Camden

Je verwacht dat je over 3 mijl ongeveer 10 minuten doet als je in een bus zit van je hotel aan de rand van de stad. Gisteren is bewezen dat dit ook in 2 uur kan. Door een flinke file kwamen we flink vertraagd aan in Camden, een voorstad van Philadelphia.

 

Camden is de op drie na armste gemeente van Amerika en tevens de op 3 na onveiligste stad. Hiervan was niets te merken toen we onze eerste voet over de drempel van de school zetten (MET East High).

 

Na een korte introductie werden we voorgesteld aan de leerlingen die vol enthousiasme op ons zaten te wachten en ons begroetten met luid gejuich en geklap. In groepjes van 3 docenten werden we verdeeld over verschillende advisories en begonnen we direct met een pick me up in de vorm van een quizspeurtocht. Aan de hand van allerlei vragen gingen wij samen met de leerlingen het vrij ingewikkelde gebouw door. Overal waren gangen, trappen, ruimtes en kamertjes. Het was dus fijn dat de leerlingen feilloos de weg wisten. Sommige leerlingen waren zo fanatiek dat ze door die gangen een sprintje trokken en daarbij hun klasgenoten aan de kant wilden duwen. Voor deze leerlingen was de gratis lunch die het schoolhoofd had beloofd aan de winnende klas, een extra motivatie.

Omdat we zo laat aankwamen, was het na de speurtocht al direct tijd voor de lunch die we buiten hebben genuttigd. Van de kou in Providence stonden we nu ineens oog in oog met de felle zon. We konden hier nu heerlijk van genieten, iets waar we al sinds New York naar uit keken. Het is een schril contrast met de enorme plas water die voor de school ligt. Sommige auto’s en schoolbussen waren niet bereikbaar zonder zwemvest. De avond daarvoor had het echt flink geregend.

Na de lunch was er tijd ingeruimd om met verschillende advisories mee te kijken. We startten bij de advisory waar we ’s ochtends de pick me up mee hadden gedaan. Onze advisory was een 10th grade (sophomores) en stond onder leiding van dhr. Weinberg. Voor hem was het zijn eerste jaar op the Met en hij had het naar zijn zin. Doordat the Board of Education van Camden beslist welke docent er mag blijven en welke niet, weet hij nog niet of hij volgend jaar aangesteld kan blijven als advisor voor deze klas. De school zelf heeft hier weinig in te zeggen. Na een kort praatje over de 3 R’s en 5 A’s kwamen de leerlingen aan het woord en vertelden ons over hun passies en stages. Een aantal van deze leerlingen was erg enthousiast en de leerlingen gaven aan dat ze erg blij waren met de cultuur die op de school heerst en ze zagen de docenten ook echt als familie. De sfeer in de groep is naar zeggen van de leerlingen goed en eventuele conflicten worden ook weer snel opgelost doordat ze erg open en respectvol naar elkaar zijn.

De tweede advisory die we hebben gezien, was een 11th grade (juniors). Zij waren volop bezig met de voorbereiding van hun Senior Thesis Project (STP). De afronding van deze voorbereiding is een voorwaarde om over te mogen naar het laatste jaar. Het STP is een project dat gaat over een maatschappelijk onderwerp en in waarin ze iets kunnen betekenen voor de samenleving. Zo was er een tienermoeder die een opzet heeft geschreven over voorlichting voor jonge meiden op andere high schools met betrekking tot seks, zwangerschap etc. Een andere leerling had als onderwerp voorlichting geven over de overstap van middle school naar high school, omdat ze merkte dat zij daar zelf veel moeite mee had gehad en dit ook terugkreeg van haar klasgenoten. In deze advisory waren de leerlingen erg gedreven en waren ze ook erg enthousiast wanneer wij hen naar hun projecten vroegen. Ook deze leerlingen waren erg blij met hun advisor, ze noemden haar Miss Jay. Hier werd duidelijk dat je echt jezelf kan zijn en dat je geen nummer bent, maar een persoon. De leerlingen waren bij het afscheid erg blij met de kleine presentjes die we voor ze hadden meegenomen. Dit was goed om te zien, zeker omdat de leerlingen in Providence hier niet echt veel waarde aan leken te hechten.

De dag werd plenair afgesloten met een vragenronde voor het hoofd van de school (Tim Jenkings) en het hoofd van de Big Picture afdeling van de Verenigde Staten (Carlos Moreno). Ons viel op dat er, in vergelijking met de school in Providence, (The MET) meer structuur heerst op het gebied van het indelen en plannen van de dagen en weken. Iets wat wij zelf ook erg fijn vinden. Het hoofd van de school zou het liefst richting de vrijheid van the Met in Providence willen, maar door de aangescherpte regels in de staat is er hier nu geen ruimte voor. Volgend jaar zal de school uitbreiden van 120 naar 180 leerlingen en dat is ook meteen het maximum aan leerlingen wat het hoofd binnen zou willen hebben, omdat hij het belangrijk vindt zelf alle leerlingen te kennen en hij wil dat zijn team van docenten dit ook kan. In principe worden alle kinderen aangenomen tenzij ze te specifieke zorg nodig hebben (autisme spectrumstoornis). Dit is alleen mogelijk als er een advisor is die zelf goed aan kan geven of hij/zij hier mee om kan gaan. Veiligheid staat namelijk voorop in de school. 

De terugweg naar het hotel voldeed gelukkig wel aan de verwachting van 10 minuten en daardoor konden we nog heerlijk van het zonnetje genieten.

 

 ’s Avonds stond er ons nog een afscheidsdiner te wachten bij Warmdaddy’s, een soulfood restaurant aan de rand van Philadelphia. Onder begeleiding van een live band konden we genieten van de plaatselijke keuken en konden we nog een laatste woord wisselen met de docenten en het hoofd van de school die voor deze gelegenheid waren uitgenodigd. Inmiddels had de zon weer plaatsgemaakt voor een fikse regenbui en zo was de dag weer rond.

 

 

Liesbeth en Liene

Donderdag 1 mei

Verdiepingsworkshops op de derde dag

De derde dag van onze studiereis staat in het teken van verdieping. Maar eerst het afscheid van de leerlingen in de advisory's die ons hebben ontvangen op The Met in Providence. Na het flitsbezoek aan de verschillende advisory's alwaar we onze meegebrachte cadeau's hebben uitgereikt, start aansluitend het workshopprogramma, waarin we op verschillende thema's van experts een verdiepende workshop hebben gevolgd: E360, curriculum, leiderschap & BPL en schoolcultuur.



Advisory groep Hanneke

 
 

Advisory groep Detje



Advisory groep Bart



 

 

 

 

 

 

 

 

Workshop E360 – (Jodi)

The MET Center in Providence biedt een extra onderwijsmodule aan voor leerlingen die zich willen verdiepen in het ondernemerschap. Gedurende het jaar volgen ze een cursus in een speciaal gebouw dat op de campus staat en is ingericht met vergaderruimten en cubicles waarin leerlingen hun ideeën kunnen uitwerken.

De cursus begint met allerlei opdrachten om de creatieve geest van de leerling te prikkelen en om duidelijk te maken wat de leerlingen kunnen verwachten. Zo moeten ze een brainstorm houden over een chocoladereep die ze zelf mogen ontwerpen op het gebied van smaak en verpakking. Het doel van de cursus is uiteindelijk dat ze zelf een minibedrijfje oprichten en hiervoor research moeten doen naar de financiële en zakelijke aspecten. Die middag kregen we van verschillende leerlingen pitches te zien voor hun producten.

Zo was er een meisje dat de ziekte van Lyme had en om die ziekte meer onder de aandacht van de mensen te brengen, heeft ze met haar moeder die ook aan de ziekte lijdt, een armband ontworpen met een bijsluiter. Een andere jongen had een set van accessoires ontworpen waarin je gemakkelijk een aspirine kunt dragen (o.a. armband, telefoonhanger, keycord). Op het moment dat je een hartaanval krijgt en direct een aspirine in kunt nemen, verklein je de kans op overlijden met 30%.

In het gebouw heeft elke leerling zijn eigen werkplek en het was mooi om te zien hoe gedreven die studenten waren. Het geld wat ze met hun bedrijfje verdienen, gebruiken ze niet alleen om de kosten te dekken en zichzelf een salaris kunnen geven, maar daarnaast ook om een deel van hun vervolgopleiding te kunnen betalen. Het geld blijft in beheer van de school, de cursusleiders kunnen op die manier gezien worden als managers.

 pas nadat alle mogelijkheden voor ondersteuning zijn aangeboden.

Curriculum & instruction (Andrew)

Voor de workshop ‘curriculum en instruction’ heeft Andrew zijn oud-leerling Samantha uitgenodigd. Samantha zat 12 jaar geleden in een van de eerste advisory’s van Andrew. Zij vertelt haar ervaringen en beantwoordt veel van onze vragen. Zelf vindt zij dat je door Big Picture Learning leert leren. Zij vindt dit zelf een van de belangrijkste dingen die zij heeft geleerd op the MET. Andrew zelf sluit zich hierbij aan en zegt dat de advisor het grote geheel moet kunnen overzien.

 

Er moeten van te voren doelen worden gesteld en deze moeten gedurende het project worden nagestreefd. In sommige projecten is het lastig en zijn zowel de leerling als de advisor soms zoekende. Hij geeft het voorbeeld van een student die alleen maar achter de computer reggaeton luistert. Hij is voor weinig andere dingen te motiveren. Andrew besluit om dit als zijn project te beschouwen, hier ligt zijn passie en interesse ten slotte. Samen maken zij een aantal doelen wat betreft de inhoud en uitwerking. Door bijvoorbeeld op zoek te gaan naar het onstaan van de reggaeton, is de leerling bezig met een stuk geschiedenis.

 

 

Door zelf een beat te maken, teksten te schrijven, een ontwerp voor een cd-hoes te maken, worden alle eisen in dit project verwerkt. De leerling is gemotiveerd, en is tegelijkertijd bezig met leren. Leerlingen helpen elkaar ook met het opstellen van doelen. Bij sommige projecten kan het lastig zijn om alle vakken erin te verwerken. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar moet bij het volgende project wel aan bod komen. Samantha zelf geeft aan dat zij ‘math’ heel saai vond. Zij maakte haar doelen dan erg makkelijk zodat ze er erg snel vanaf zou zijn. Helaas voor haar moesten de doelen goedgekeurd worden door haar advisor en moest zij deze doelen voor zichzelf wat lastiger maken.
Belangrijk om te vermelden is ook dat door de verplichte reken en taaltoetsen er elke dag tijd wordt ingeruimd voor deze vakken. Ze zijn nu eenmaal verplicht dus er moet, klassikaal, geoefend worden om alle onderwerpen onder de knie te krijgen. De advisor moet dit ook uitleggen aan de leerlingen zodat ze er het belang van inzien.

 

Leiderschap (Andrew)

De tweede workshop van Adrew richt zich op het hoe en waarm van leiderschap van de principals van een BPL School. hoe neem je beslissingen, levert een interessant plaatje op dat Andrew toelicht.

 

 

Naar aanleiding van de vraag “Hoe motiveer je de advisors” gaf Andrew een voorbeeld van Nancy (principal van de Met). Zij maakt regelmatig kaartjes met positieve dingen die ze ziet binnen de school en legt die op de bureaus van de desbetreffende advisor. Juist de nadruk leggen op positieve zaken heeft zoveel meer effect dan de negatieve zaken te benadrukken. Daarnaast hebben we het gehad over de grote autonomie van leerkrachten binnen BPL. Uitgaan van de passie van leerlingen betekent natuurlijk ook dat leerkrachten uit mogen gaan van hun eigen passie en overtuiging. Dat kan tot gevolg hebben dat er verschillen van aanpak ontstaan tussen de verschillende advisors en advisories. Dat is op zich geen probleem zolang de uitgangspunten van BPL maar overeind blijven. Wanneer dit niet gebeurt krijgen leerkrachten het dringende advies om ergens anders werk te zoeken. Uiteraard pas nadat alle mogelijkheden voor ondersteuning zijn aangeboden.

 

Het laatste onderwerp van deze workshop gaat over de kracht van netwerken. Een belangrijk deel van BPL is het netwerken. Hoe kun je als school in contact komen met bedrijven, organisaties. Verschillende ideeen worden besproken.

 

Na de workshops en de lunch is het tijd voor de groepsfoto, het officiele afscheid en de aanschaf van zelfgedrukte MET-t shirts.

 

 

 

Het is tijd voor de volgende reis: met de trein naar Philladelphia....

 



 

 

 

Learning in the real world so inspiring and rigorous (LTI-visits)

De 2e dag in Povidence staat in het teken van de LTI bezoeken. Samen met een advisor gaan we op stap om de leerlingen in de echte wereld te bezoeken. Er zijn veel redenen om een LTI (Stageplaats) te bezoeken: Verkennend gesprek met een organisatie of bedrijf, intakegesprek, overdracht, maar vooral om de leerdoelen en het leren te bespreken met de Mentor (= begeleider van de leerling op het bedrijf of organisatie). We zijn op heel veel verschillende plaatsen geweest: kunstateliers, Universiteit, ziekenhuis, keukens, dierenspeciaalzaak, auto- en vrachtwagengarages. Te veel om op te noemen, maar vrijwel altijd op een plaats waar een leerling zijn / haar passie of interesse kwijt kan. 

 

Onze ervaringen hebben we na afloop op een rij gezet.

 

Wat ik vandaag heb gezien en gehoord is…..

 

• Grote betrokkenheid van advisor door geregeld bezoek en stellen van doelen op de LTI’s. Advisor vol passie, professioneel en cool met de leerlingen!
• Zeer betrokken advisors en students die op hun eigen level kunnen floreren in hun LTI. De sprankeling in hun ogen en de zelfverzekerdheid als ze praten over hun LTI
• Echte betrokkenheid
• Enthousiaste leerlingen die op hun stage echt iets toevoegen.
• Trotse advisors, leerlingen en mentoren van de LTI’s die de leerlingen echt willen helpen om zichzelf te ontwikkelen.
• Dat er meerdere visies zijn binnen het MET team op Big Picture Learning
• Leerlingen die trots zijn op hun LTI, op hun prestaties en projecten. Advisors die behulpzaam zijn en de leerlingen benaderen, behandelen en over hen praten alsof het hun eigen kinderen zijn.
• Dat wij op onze eigen school best goed op weg zijn maar dat ook de jongere leerlingen meer stage-ervaringen moeten krijgen.
• Een leerling die zo enthousiast is dat hij zijn vakantiedagen opgeeft en maar meer stage te kunnen lopen, dat is hoe onderwijs eruit zou moeten zien!
• Hoe fijn en belangrijk het is dat een advisor zelf de LTI’s kan bezoeken om de ontwikkelingen van hun leerlingen zelf te kunnen observeren.
• Openheid van het personeel over het Big Picture Learning. Mooie, persoonlijke verhalen gehoord vandaag.
• De betrokkenheid van de advisor en de studenten is ‘huge’. Het is echt een familie. Ze kennen elkaar door en door. Mooi om te zien.
• De kunst van het vragen, laat de leerling denken, maar verlies ze niet!
• Dat er veel enthousiaste mensen werken en leren op the Met!