De laatse dag van onze reis

De blog van de laatste dag van onze studiereis is geen blog, maar een VLOG. Lotte en Laura hebben een prachtig verslag gemaakt dat je nu kunt bekijken. Veel kijk plezier!

Inspiring Visit East Side High School, Newark

Lees de blog van Debby en Meerte, bekijk ook het filmpje van deze inspirerende dag.

Woensdag 4 mei 2016

Newark – New Jersey

Vandaag gingen we naar East Side High School in Newark. Rond 08:15uur zijn we via Penn station naar Newark gereisd met de trein onder leiding van Elliot. Na een korte wandeling kwamen wij aan bij de ESHS. De omgeving was erg anders dan de Bronx en Manhattan, veel laagbouw en gezinswoningen.

 

We werden ontvangen door de teamleider van de Big Picture afdeling binnen de school, Sonn Sam. Na kennismaking met de advisors hebben we een gesprek gehad over hoe BPL in de school vorm gegeven wordt (Bekijk een deel van dit gesprek). Hierbij kwamen heel veel zaken naar voren, maar de belangrijkste waren: - Kwaliteit boven kwantiteit
- Relatie
- Je doceert niet (alleen) je vak, maar vooral de leerling. Kids don’t just build things, things build the kids.
- Het gaat om het proces en de weg er naar toe

Na dit gesprek hebben we ons verdeeld over de verschillende LTI plekken (Learning Through Interest / internships).

 

 

 

 

 

 

 

Onder andere gingen we mee naar een homeless shelter, het leger, glasblazerij, onderwijsvoorlichting, Newark Museum (Makerspace) en een fysiotherapie praktijk.
We hebben mee kunnen kijken bij de stage bezoeken en wat de studenten bij hun LTI doen, ondertussen konden we in gesprek met de advisors en studenten over BPL, hun LTI en de school. Doordat de groep verdeeld werd, hebben we allemaal verschillende ervaringen opgedaan. Debby is onder andere naar een homelessshelter geweest, waar de studenten in de keuken helpen bij het maken van de maaltijden en hier zelfs een restaurant van proberen te maken. Ook werd er door deze groep een bezoek gebracht aan een glasblazerij ‘Glassroots’. Hier leren de studenten niet alleen glasblazen, maar ook het maken van een bedrijfsplan en een financieel overzicht.
Meerte is naar een universiteit geweest waar een student een project opgezet heeft om andere studenten voor te bereiden op college en hier de aanvraag voor te kunnen doen. Dit heeft de student weten uit te breiden tot maar liefst 8 voorlichtingscentra.

De leerlingen zoeken zelf een stage plek of ze kunnen aankloppen bij hun advisor of de LTI coördinator voor een LTI plek. Freshmanyears (1^e jaars) lopen ook al stage, maar beginnen later. Zij beginnen met een ‘internship program’, waarbij ze leren presenteren, solliciteren en alle verdere skills die zij nodig hebben om te kunnen starten met hun LTI.

Bij terugkomst op de High School stond er een lunch voor ons klaar. Waarna we aansluitend een gesprek hadden met de teamleider, principal, de advisors en Elliot. We hebben gesproken over veel verschillende onderwerpen die komen kijken bij Big Picture Learning, LTI’s en advisory’s.  Ook bekeken we een bijzonder filmpje waarin een Japanse jongen, die een poosjeniet naar school wilde, Hajime Miura, in de tussentijd  zelfstandig heeft geleerd te YoYo-en. Hij is nu wereldkampioen! Hierbij werd vooral duidelijk dat niet alleen de relatie met de leerling belangrijk is, maar ook binnen je team. Hierbij is erg belangrijk dat het team onderling ook een tweede familie vormt wat als goed voorbeeld voor de leerlingen kan dienen (preach what you teach). Hierbij is delen, communiceren en vertrouwen van groot belang. De directeur en teamleider gaven aan dat het erg belangrijk is om de juiste mensen op de juiste plek te hebben, hierdoor benut je ieders kwaliteiten.

Na deze boeiende en inspirerende gesprekken, kregen we de mogelijkheid om nog in één  

van de advisory’s te kijken. De studenten vertelde over hun LTI’s en projecten en gingen daarna individueel met ons in gesprek. Ook kregen we nog een rondleiding in het onwijs gave, met graffiti versierde, gebouw.
Een erg mooie kijk in een goed georganiseerde Big Picture school. Hierna hebben we de trein terug gepakt naar Manhattan waar we bij een leuke Italiaan gegeten hebben en onze al weer laatste avond met elkaar hebben doorgebracht.

 

Debby Pikker en Meerte Parel ©­­­­

 

 

Visits Fannie Lou High & Bronx Compass

Een blog van Hilleen en ook een clipje van de tweede dag

Vandaag onze tweede dag in de Bronx,

 

Een vol programma, bezoek aan twee scholen. We starten vroeg met ons ontbijt en zijn dan om half acht al onderweg.

Ook nu weer worden we bij de subway, bijna automatisch richting Manhattan gestuurd.

 

 
 Het regent een beetje als we naar onze eerste school lopen.

Fannie Lou High is een school die een jaar of twintig geleden als een kleine school met 60 leerlingen in een gerenoveerde houtfabriek is gestart. Het is licht en ruimer dan de school die we gisteren bezochten.

 

We worden ontvangen door de schoolleiding en krijgen na een korte inleiding over de school een rondleiding door de school.

Het is rustig in het gebouw er hangt een relaxte sfeer.

Wat opvalt is dat leerlingen docenten aanspreken bij hun voornaam. Dit gaat zo natuurlijk dat het opvalt. De ongedwongen omgang, werkend vanuit vertrouwen en relatie straalt er vanaf.

 

 

We verzamelen samen met een groep leerlingen en gaan per schoolbus, ook leuk om daar eens in te zitten, naar een locatie langs de rivier de Bronx. Onderweg raken we in gesprek. Leerlingen zijn ongedwongen in hun benadering en kunnen zich goed uitdrukken.

 

Het project wat we bezoeken, Rocking the boat, laat leerlingen buitenschools leren. Binnen in de loods wordt gewerkt aan verschillende boten, deze worden samen met de leerlingen gebouwd. Leerlingen kunnen ook kiezen om op de rivier te roeien of natuuronderzoek te doen.
Naast dit project heeft deze school nog veel meer projecten die leerlingen een kijkje geven in de echte wereld. Daardoor kunnen zij later een betere loopbaan keuze maken.

 

Door de regen gaan we het natuurgebied in, de leerlingen hebben gereedschappen, materialen en een vogelhuisje meegenomen. Met het materiaal wordt het vogelhuisje zo geplaatst dat hier veldzwaluwen kunnen nestelen zonder verstoord te worden door de alom aanwezige eekhoorns.

 

 
 

Er is opvallend veel begeleiding aanwezig, naast zeg maar de projectleider, wordt elk groepje van een paar leerlingen bij gestaan door een assistent, een collegestudent die partime aan het project verbonden is als betaalde kracht.

 

 

 

 

 

 

Terug met de bus, naar de tweede school. Ook hier een ontvangst door de schoolleiding. De Bronx Compass High school bevindt zich in een gebouw met nog een aantal andere scholen (8). Het is een groot gebouw met meerdere verdiepingen. De scholen delen de keuken, kantine, gymzaal en het theater. Elke keer wanneer we tijdens onze rondwandeling een gang van een andere school passeren valt het verschil op, meer rumoer, meer leerlingen op de gang, meer provocatie en corrigerende gesprekken. We krijgen een uitgebreide rondleiding, waarbij opvalt dat de leerlingen ook met onze passies rekening houden, zo bezoeken we de keuken, worden we geïntroduceerd bij een docent die werkt op een boerderij en hebben we een leuk gesprek !met de bibliothecaresse.

 

Dan zijn we hard toe aan een lunch. En worden we, tot kippenvel toe, verrast op een intiem Live optreden. Een leerling zingt prachtig en wordt hierbij op gitaar begeleid door een medeleerling.

 

Ook vandaag weer een dag met veel indrukken, waarbij het vertrouwen, de band, het respect en leren vanuit passie er van af stralen!

Hilleen

 

 

 

 

 

 

Indrukwekkend bezoek PS 89

In deze blog, maar liefst 2 verslagen en 1 filmpje: David heeft zijn ervaringen beschreven en aansluitend Guido's verslag! Bekijk ook de clip van deze eerste dagVeel leesplezier:

Na 3 dagen de tourist te hebben gespeeld zijn we vandaag begonnen met hetgeen waarvoor we naar de USA zijn gekomen. Big Picture scholen bezoeken, praten met de leerlingen en docenten, sfeer proeven, ideeën opdoen en enthousiast worden.

We verzamelden om 8.15 in de lobby, het werd allemaal wat later vanwege vergeten stroopwaffels, maar eenmaal gereed konden we naar de metro en op weg naar de The Williamsbridge School in Bronx NY.

De binnenkomst gaat iets anders dan bij Nederlandse scholen. Er stonden 3 bewakers en ze moesten onze paspoorten inzien. Waarom? Geen idee, maar het zal vast niet zomaar zijn. Er was geen onveilige sfeer in de school, maar of dat door de bewaking kwam betwijfel ik.

Na de officiele ontvangst door onze Amerikaanse BPL Coach Dana Luria en de Principals Ralph Martinez en jared kreiner gingen we de advisorys in.

 

We hebben 4 verschillende groepen bezocht waarin we kennis maakten met hun manier van werken. In de eerste groep (6th grade) ging het erg om samenwerken en reflecteren over hoe de samenwerking verliep. De leerlingen moesten een zo hoog mogelijk bouwwerk maken van (ongekookte) spaghetti en marshmallows (Marshmallows contest) Bekijk ook de tedtalk over deze contest. En hoe kan het ook anders deze oefening moest gezien worden in het grote plaatje.

In de tweede advisory (7th grade) kwamen de leerlingen aan het woord. De leerlingen gingen presenteren over hun project. We luisterden naar een presentatie over daklozen en over racisme, je kunt de powerpoint presentatie bekijkengemaakt door de leerlingen uit deze klas. Klik op deze link.

Ook hebben de leerlingen uit de 7th grade een filmpje bekeken van de Gooise Praktijkschool in Hilversum. We hoorden veel WOW en YO! `I want that too`. Daarna was er gelegenheid om met de leerlingen een op een te praten. Ik raakte aan de praat met Sehahgenie. De jongen had vanaf het begin mijn aandacht. Hij hield alles in de gaten, maar was ondertussen erg open en had een vrolijke uitstraling. Hij vertelde dat hij bij een jeugdbende had gezeten en dat hij daar nu uit was, mede dankzij zijn advisor en BPL. Ik vroeg hem hoe dan. Het antwoord was simpel, maar vaak o zo moeilijk. Relatie opbouwen. “Ik werd gehoord, er was aandacht voor me en ik werd serieus genomen en niet als een clown gezien”. “Als ik problemen heb kan ik die altijd bespreken, dat moet ik wel anders kan ik verder toch niets leren”. Ook de andere leerlingen weten heel veel van elkaar. We zijn net een familie. Hij vertelde met een grote glimlach hoe trots zijn moeder was toen ze op school kwam. Hij had een hoop goede dingen gedaan die hij kon laten zien en waar hij terecht trots op was. 
Een jongen vertelde ook dat school voor hem ontstressen is en dat hij op school altijd lacht. Dat zegt genoeg over de thuissituatie van veel van deze leerlingen. Toen we vertelden dat we in The Bronx in het hotel waren was ook iedereen verbaasd, zelfs de leraren. “O no, Really, No Way are you sure”. “Yes we are sure, en het bevalt ons prima”. Op een vechtpartij bij de metro na en een hoop zwervers voelen we ons nog veilig.

Na de lunch met wraps, sausjes, chips en fruit mochten we meedoen met de Pick me up. In de groep van 11 waren 10 verschillende nationaliteiten. We gingen in een kring staan en kregen allemaal een blokje in ons handen. Er werd een verhaal voorgelezen en als je right hoorde moest je het blokje doorgeven naar rechts en bij left naar links. Toen het voorbij was werden er vragen gesteld over het verhaal. Ook dit was onderdeel van het grote plaatje. Hoe goed luister je als er gecommuniceerd wordt, of ben je met andere dingen bezig. Wat weet je nog van wat er tegen je gezegd is door iemand anders.

In de laatste groep konden we na een voorstel rondje vragen stellen aan de leerlingen. De leerlingen konden prima reflecteren over hun ontwikkeling die ze hadden meegemaakt. Ze wisten te benoemen hoe ze gegroeid waren en hoe dat gekomen is. Ze straalden plezier uit en ook waren ze respectvol naar elkaar. Een meisje benoemde het mooi. "Ik vind echt niet iedereen even leuk, maar ik tolereer wel iedereen, eigenlijk hetzelfde als mijn kleine broertje".

 

Wat mij vandaag is bijgebleven is dat 3 RRR, relatie, relevantie en resultaat 5 RRRRR moet zijn. Relatie, relatie, relatie, relevantie en resultaat. Hoe dit in te roosteren in het Nederlandse systeem? Dat is een andere uitdaging, maar dat relatie opbouw positief effect heeft op de leerling en dus ook op de maatschappij is wel duidelijk.

                                      David

Het 2e verslag geschreven door Guido:

Na 2 dagen NYC te hebben ontdekt, het 1e schoolbezoek. NY was fantastisch, maar nu is het tijd voor diepgang. P.S.89 is een middle school met 1500 students. We werden hartelijk ontvangen door Dana Luria (onze BPL Coach) en later door schoolleiders Ralph en Jarred.  
 
 

 

We waren aanwezig in een klas met kids van de leeftijd van 11 tot 13 jaar, grade 6/7/8. Wat me sterk opviel, is de band tussen lln. en hun advisor; relationship is all what matters, dus! Dat is het fundament. Er zijn 2 teachers per klas. P.S. 89 is, by the way, ook een elementery school. Klassen zijn groot, het dubbele bijna dan wat wij gewend zijn, nl. een kleine 30. De sfeer in de klas is ontspannen en wat me opvalt is de positieve houding, in general. Een ander groot verschil is dat er geen praktijklokalen zijn alles gebeurt op stage, extern dus. Motto van BPL is: Build a tower, build a dream.

 

 De school hangt vol met werkstukken en opvallend intekenlijsten, overzichten, roosters ed. Alles zichtbaar en de verantwoordelijkheid ligt grotendeels bij de lln. In het lokaal en in de gangen (bekijk het filmpje) overzichten met vakken: Math, ela, writing en science. We maakten een marshmellow challenge mee, de kids waren al begonnen toen we binnen kwamen. Daarna de share out -waarvan ik veel leerde-: bespreking van de opdracht:wat is de gebruikte strategy, welke skills heb je gebruikt. Go with the flow is terugkomend motto. Hierna reflectie: Foto's werden getoond van andere -allerhoogste- marshmellow challenges, hoe vind je de activiteit, waarom, rol docent, opruimen. Sterk vond ik dat de cirkel zo weer rond is!

Verder werd gesproken over 'glows en grows': Wat gaat goed en waar word je blij van. Overal hoor je van de lln. terug de essentiële rol van de advisor. Like a Family. Sharing is een andere BPL poot. Er is ook een zgn. Safe zone, fouten maken mag! Er werd een presentatie over homelessness gegeven door 5 lln. Opvallend dat hierna geen vragen werden gesteld. Acceptatie werd vaak benoemd. Ik vond het een super inspirerende dag. Vooral de Challenge, de afronding vond ik erg sterk.

 

That's all Folks. Guido.

 Bekijk ook het clipje van deze eerste dag:

 

 

 

 

 

 

New York, the city that never sleeps

We hebben onze ogen uitgekeken, van de eerste tot de laatste minuut. Op het moment van schrijven zitten we al in het Opera House hotel in the Bronx, waar we zo gaan ontbijten.
Eerst nog maar even terugkijken op een fantastisch weekend waar zo'n beetje alles bij elkaar komt: zon en regen, inspiratie en emotie, vermoeidheid en energie, contact met elkaar en met de New Yorker: het leven inclusief heel veel plezier!

Nog niet alle foto´s zijn verzameld, maar in dit filmpje krijg je alvast een beeld van ons ´leren in de echte wereld`. We hebben grenzen verlegd! Nu, op naar de eerste BPL School in The Bronx, we gaan vandaag naar PS 89, een  middle-school: http://ps89x.org/wp/