Na 3 dagen de tourist te hebben gespeeld zijn we vandaag begonnen met hetgeen waarvoor we naar de USA zijn gekomen. Big Picture scholen bezoeken, praten met de leerlingen en docenten, sfeer proeven, ideeën opdoen en enthousiast worden.
We verzamelden om 8.15 in de lobby, het werd allemaal wat
later vanwege vergeten stroopwaffels, maar eenmaal gereed konden we naar de
metro en op weg naar de The Williamsbridge School in Bronx NY.
De binnenkomst gaat iets anders dan bij Nederlandse scholen. Er stonden 3 bewakers en ze moesten onze paspoorten inzien. Waarom? Geen idee, maar het zal vast niet zomaar zijn. Er was geen onveilige sfeer in de school, maar of dat door de bewaking kwam betwijfel ik.
Na de officiele ontvangst door onze Amerikaanse BPL Coach Dana Luria en de Principals Ralph Martinez en jared kreiner gingen we de advisorys in.
We hebben 4 verschillende groepen bezocht waarin we kennis
maakten met hun manier van werken. In de eerste groep (6th grade) ging het erg om
samenwerken en reflecteren over hoe de samenwerking verliep. De leerlingen moesten
een zo hoog mogelijk bouwwerk maken van (ongekookte) spaghetti en marshmallows
(Marshmallows contest) Bekijk ook de tedtalk over deze contest.
En hoe kan het ook anders deze oefening moest gezien worden in het grote
plaatje.
In de tweede advisory (7th grade) kwamen de leerlingen aan het woord. De leerlingen gingen presenteren over hun project. We luisterden naar een presentatie over daklozen en over racisme, je kunt de powerpoint presentatie bekijkengemaakt door de leerlingen uit deze klas. Klik op deze link.
Ook hebben de leerlingen uit de 7th grade een filmpje bekeken van de Gooise Praktijkschool in Hilversum.
We hoorden veel WOW en YO! `I want that too`. Daarna was er gelegenheid om met de
leerlingen een op een te praten. Ik raakte aan de praat met Sehahgenie. De
jongen had vanaf het begin mijn aandacht. Hij hield alles in de gaten, maar was
ondertussen erg open en had een vrolijke uitstraling. Hij vertelde dat hij bij
een jeugdbende had gezeten en dat hij daar nu uit was, mede dankzij zijn
advisor en BPL. Ik vroeg hem hoe dan. Het antwoord was simpel, maar vaak o zo
moeilijk. Relatie opbouwen. “Ik werd gehoord, er was aandacht voor me en ik
werd serieus genomen en niet als een clown gezien”. “Als ik problemen heb kan
ik die altijd bespreken, dat moet ik wel anders kan ik verder toch niets leren”.
Ook de andere leerlingen weten heel veel van elkaar. We zijn net een familie.
Hij vertelde met een grote glimlach hoe trots zijn moeder was toen ze op school
kwam. Hij had een hoop goede dingen gedaan die hij kon laten zien en waar hij
terecht trots op was.
Een jongen vertelde ook dat school voor hem ontstressen is en dat hij op school altijd lacht. Dat zegt genoeg over de thuissituatie van veel van deze leerlingen. Toen we vertelden dat we in The Bronx in het hotel waren was ook iedereen verbaasd, zelfs de leraren. “O no, Really, No Way are you sure”. “Yes we are sure, en het bevalt ons prima”. Op een vechtpartij bij de metro na en een hoop zwervers voelen we ons nog veilig.
Een jongen vertelde ook dat school voor hem ontstressen is en dat hij op school altijd lacht. Dat zegt genoeg over de thuissituatie van veel van deze leerlingen. Toen we vertelden dat we in The Bronx in het hotel waren was ook iedereen verbaasd, zelfs de leraren. “O no, Really, No Way are you sure”. “Yes we are sure, en het bevalt ons prima”. Op een vechtpartij bij de metro na en een hoop zwervers voelen we ons nog veilig.
Na de lunch met wraps, sausjes, chips en fruit mochten we
meedoen met de Pick me up. In de groep van 11 waren 10 verschillende
nationaliteiten. We gingen in een kring staan en kregen allemaal een blokje in
ons handen. Er werd een verhaal voorgelezen en als je right hoorde moest je het
blokje doorgeven naar rechts en bij left naar links. Toen het voorbij was
werden er vragen gesteld over het verhaal. Ook dit was onderdeel van het grote
plaatje. Hoe goed luister je als er gecommuniceerd wordt, of ben je met andere
dingen bezig. Wat weet je nog van wat er tegen je gezegd is door iemand anders.
In de laatste groep konden we na een voorstel rondje vragen stellen aan de leerlingen. De leerlingen konden prima reflecteren over hun ontwikkeling die ze hadden meegemaakt. Ze wisten te benoemen hoe ze gegroeid waren en hoe dat gekomen is. Ze straalden plezier uit en ook waren ze respectvol naar elkaar. Een meisje benoemde het mooi. "Ik vind echt niet iedereen even leuk, maar ik tolereer wel iedereen, eigenlijk hetzelfde als mijn kleine broertje".
Wat mij vandaag is bijgebleven is dat 3 RRR, relatie,
relevantie en resultaat 5 RRRRR moet zijn. Relatie, relatie, relatie,
relevantie en resultaat. Hoe dit in te roosteren in het Nederlandse systeem?
Dat is een andere uitdaging, maar dat relatie opbouw positief effect heeft op
de leerling en dus ook op de maatschappij is wel duidelijk.
David
Het 2e verslag geschreven door Guido:
Na 2 dagen NYC te hebben ontdekt, het 1e
schoolbezoek. NY was fantastisch, maar nu is het tijd voor diepgang. P.S.89 is
een middle school met 1500 students. We werden hartelijk ontvangen door Dana Luria (onze BPL Coach) en
later door schoolleiders Ralph en Jarred.
B ekijk ook het clipje van deze eerste dag:
We waren aanwezig in een klas met kids van de
leeftijd van 11 tot 13 jaar, grade 6/7/8. Wat me sterk opviel, is de band
tussen lln. en hun advisor; relationship is all what matters, dus! Dat is het fundament. Er zijn 2 teachers per klas. P.S. 89 is, by the way, ook een
elementery school. Klassen zijn groot, het dubbele bijna dan wat wij gewend
zijn, nl. een kleine 30. De sfeer in de klas is ontspannen en wat me opvalt is
de positieve houding, in general. Een ander groot verschil is dat er geen
praktijklokalen zijn alles gebeurt op stage, extern dus. Motto van BPL is:
Build a tower, build a dream.
De school hangt vol met werkstukken en opvallend
intekenlijsten, overzichten, roosters ed. Alles zichtbaar en de
verantwoordelijkheid ligt grotendeels bij de lln. In het lokaal en in de gangen (bekijk het filmpje) overzichten met
vakken: Math, ela, writing en science. We maakten een marshmellow challenge
mee, de kids waren al begonnen toen we binnen kwamen. Daarna de share out
-waarvan ik veel leerde-: bespreking van de opdracht:wat is de gebruikte
strategy, welke skills heb je gebruikt. Go with the flow is terugkomend motto. Hierna
reflectie: Foto's werden getoond van andere -allerhoogste- marshmellow challenges, hoe vind je de
activiteit, waarom, rol docent, opruimen. Sterk vond ik dat de cirkel zo weer
rond is!
Verder werd gesproken over 'glows en grows': Wat gaat goed en waar word
je blij van. Overal hoor je van de lln. terug de essentiële rol van de advisor.
Like a Family. Sharing is een andere BPL poot. Er is ook een zgn. Safe zone,
fouten maken mag! Er werd een presentatie over homelessness gegeven door 5 lln.
Opvallend dat hierna geen vragen werden gesteld. Acceptatie werd vaak benoemd.
Ik vond het een super inspirerende dag. Vooral de Challenge, de afronding vond
ik erg sterk.
That's all Folks. Guido.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten