There is no elevator to succes, you have to take the stairs…

Met nog kloppende voeten van al het gewandel van de afgelopen dagen zitten we nu in de Amtrak van Philly naar Providence. Een treinrit van meer dan vijf uur. Even de tijd om de indrukken van ons bezoek aan de Big Picture Learning Academy in Camden in te laten dalen en eens te kijken wat we van die indrukken over kunnen brengen op het digitale vel papier.

Maandag de 24^ste hebben we al een mooie dag gehad op de CBPLA. Docenten, advisors en leerlingen hadden alles uit de kast gehaald om ons een hartelijk welkom te heten.
Het was mooi om te ervaren hoe vriendelijk, behulpzaam, benaderbaar en vooral inspirerend iedereen daar was. De hoogtepunten waren de `pick-me-ups´, de projectpresentaties van de leerlingen en het leerlingpanel, waar leerlingen de vragen die wij stelden naar alle eerlijkheid beantwoorden.

Vandaag was het weer vroeg uit de veren, douchen, met de koffer naar de lobby, ontbijten en daarna –vervoerd door een rits taxi’s- onderweg naar CBPLA. Daar werden we weer enthousiast ontvangen. Na een welkomstwoord van mr. Jenkins (principal) gingen we in groepjes op (kort) bezoek in een middle- school-klas.

Steve was op bezoek in de klas van mr. Mercado. Mr. Mercado is advisor van een klas met alleen jongens. Het was echt waanzinnig gaaf om te zien hoe intensief deze jongens –hooguit 12 jaar oud- bezig waren met het plannen van hun project (het opruimen van de buurt rondom CBPLA). De jongens luisterden aandachtig naar een ouderejaars die als een soortgelijk project had gedraaid. De jongens dachten daarna zelf na over hoe het project vorm moest krijgen, wanneer het moest plaatsvinden, wat ze allemaal nodig hadden om het tot een succesvol project te laten komen en welke sponsoren ze konden benaderen.. Ongelooflijk wat een procesmatige stappen zulke jonge jongens al konden maken. Mr. Mercado was ondergeschikt aan dit proces, maar zeker bereikbaar voor tips en advies. Gaaf!

Ms. Herder heeft een volledige groep met jonge meiden. Zij noemt haar meisjes de ‘Lady B.U.G.s’. Beautiful Urban Girls. Alleen al het geven van deze naam is inspirerend. Lydia had het genoegen om een kijkje te nemen bij deze advisory groep. Wij zaten in de kring samen met de leerlingen en iedereen deelde hun allerleukste ervaring van springbreak. Daarna vroeg ms. Herder wat hun talenten zijn. De Lady B.U.G.s wilden dit graag aan ons laten zien. Zij hebben voor ons gedanst en gezongen! Hoe leuk is dat!

Later in de ochtend hebben we de mogelijkheid gehad om een kijkje te nemen in de klassen. Lydia werd volledig begeleid door Angel. (*hearteyes*) Hij vond het leuk om mee te lopen, lekker te kletsen en antwoord te geven op alle vragen die er gesteld werden. Zijn advisor was toevallig ook degene die zij graag wilde spreken. Ms. Abram is de wiskundedocent op de school. Zij hebben gesproken over het zijn van een advisor en docent en hoe belangrijk het is om een lange adem te hebben en de relatie aan te gaan. Ms. Abram heeft een lastige groep en probeert alles in te zetten om de leerlingen aan het werk te krijgen. Als wiskunde docent loopt zij ook tegen dezelfde problemen aan als wij doen. Binnen de kaders proberen zo goed en gevarieerd mogelijk onderwijs aan te bieden. Hoe beperkt je bent om projectmatig dit vak aan te bieden en wel aan de eisen te blijven voldoen, want er moet getoetst worden! Mr. Jenkins is hard bezig om ervoor te zorgen om dit weer zo veel mogelijk terug te drinken. Dit is ook onze struggle op de Amsterdamse Plus en ook wij hopen dat dit in de toekomst beter zal worden. Hopelijk kan BPL ons hierbij helpen om ervoor te zorgen dat wij minder binnen de kaders moeten opereren.

Steve vroeg mrs. Dickerson het hemd van het lijf over het begeleiden en motiveren van leerlingen die ongemotiveerd zijn en hij heeft daarvan veel opgestoken over hoe zij dat aanpakken. Ook kon hij haar alles vragen over LTI’s (learning through internship). De antwoorden waren zeer verhelderd en er zaten een paar handige pointers bij die Steve zeker gaat proberen te implementeren bij het coachen en stimuleren van zijn leerlingen.

Daarna was het helaas tijd voor het afsluiten van het bezoek. Het afsluitend gedeelte begon weer met een pick-me-up. Deze keer de opdracht met als doel om elkaars namen goed te leren kennen. We gaan naar een feestje en iedereen neemt iets mee. Je begint met het noemen van je naam en daarna iets dat je meeneemt (beginnend met de eerste letter van je naam). De persoon naast je herhaalt dit, noemt zijn eigen naam en ook iets om mee te nemen naar het feestje. And so on… Wij kunnen ‘m inmiddels dromen: Melissa-macaroni, Angel-apple, Kiasia-kiwi’s, Alwin-apricot marmalade, Ebbo-eggplants (& wine), Raimond-raisons, Sanne-sun, Kirsten-ketchup, Pieter-pineapple, Nele-napkins, Anneke-applepie, Ramona-risotto, Latif-lexus, Marianna-M&M’s, Rinske-raspberry, Danielle-dragon, Conny-computer, Rene-ravioli, Pieter-pie, Steve-something, Gerry-garfield, Najima-nuts, Edward-eggs …

 

 

De echte afsluiting was een aantal rondes van bedankjes, applaus, knuffels, handshakes, nog meer knuffels, foto’s en het geven van cadeaus. Vervolgens was het weer met een rits taxi’s naar Philly om daar de trein te pakken naar Providence.

Het was een mooie, inspirerende, fijne en leerzame dag.

Langzaam wordt `the Big Picture` duidelijk …

Noot van de bloggers (red. Steve en Lydia):
Zoals jullie wellicht weten werken wij beiden op de Amsterdamse Plus. Wij hebben gezien dat er ontzettend veel overeenkomsten zijn. Op de Amsterdamse Plus hebben wij ook vaste advisorygroepen. Daarnaast investeren wij echt in de relatie met de leerling, het vertrouwen en geven wij onvoorwaardelijke liefde. Voor ons was het geweldig om te zien dat wij al best ver zijn in dit proces, zonder dat wij die echt op ons netvlies hebben. Natuurlijk valt er voor ons nog zo veel te verbeteren en investeren, maar we zijn op de goede weg!

Hier zijn we trots op <3